Gammapatia monoklonalna

Generalnie zasada funkcjonowania układu odpornościowego jest prosta: w szpiku kostnym powstają limfocyty typu B i typu T. Wszystkie są odpowiedzialne za utrzymanie prawidłowej równowagi naszego organizmu, jednak każde z nich mają inny zakres obowiązków. Niektóre limfocyty B przekształcają się w komórki plazmatyczne wytwarzające przeciwciała konieczne do walki z wszelkimi infekcjami w organizmie.

Przeciwciała te (zwane także paraproteinami) są różnorodne i usuwają konkretne typy zagrożeń. Gammapatią nazywamy stan, w którym organizm ma nadwyżkę jednego rodzaju paraprotein. Nie jest to stan szkodliwy dla naszego zdrowia, ponieważ nie są one w żadnym stopniu szkodliwe. Gammapatia nie ma nic wspólnego ze zmianami nowotworowymi.

Jakie są jej objawy?

Zasadniczo gammapatia jest dolegliwością przebiegającą bezobjawowo. Czasami pacjenci skarżą się na problemy z utrzymaniem równowagi i drętwieniem kończyn. Nie są to jednak na tyle intensywne dolegliwości, aby mogły być wyraźnym sygnałem do wykonania dokładnych badań.

Przeważnie, gammapatię wykrywa się zupełnie przypadkiem, podczas badań krwi zleconych w zupełnie innym celu. Po stwierdzeniu gammapatii warto wykonać inne badania pozwalające wykrycie np. ewentualnych chłoniaków (które są zmianami nowotworowymi, a również dotyczą układu odpornościowego). Po badaniu krwi, wykonuje się czasem dodatkowo badanie moczu, rzadziej prześwietlenie i badanie szpiku kostnego. Wszystko to w celu wykluczenia innych, poważniejszych schorzeń układu odpornościowego.

Jaka jest jej szkodliwość?

Gammapatia nie wymaga leczenia, ponieważ samodzielnie nie powoduje żadnych chorób. Jest jednak pewnym osłabieniem całego układu odpornościowego, dlatego osoby dotknięte tą przypadłością powinny regularnie kontrolować stan swojego zdrowia, gdyż prawdopodobieństwo rozwinięcia się u nich pewnych schorzeń jest wyższe niż u pozostałych.

Główne zagrożenie stanowi pojawienie się chłoniaków (będących wynikiem podwyższonej ilości określonych limfocytów, chłoniaki przekształcają się w zmiany nowotworowe, dlatego warto wykrywać je wystarczająco wcześnie). Zaleca się badania kontrolne średnio co 3-4 miesiące, przynajmniej w okresie pierwszego roku od stwierdzenia choroby. Jeśli stężenie białek monoklonalnych nie ulega drastycznym zmianom, z czasem można wykonywać badania nieco rzadziej.

Autor:

Karolina Podlasek