Guz Brannera

Występuje przeważnie jednostronnie jako guz  zbudowany z obfitego podścieliska z gniazdami nabłonka przypominającego nabłonek przejściowy dróg moczowych. Guz nie przekracza wielkości 20 cm, jest otorebkowany, na przekroju białoszary, niekiedy ze śluzowymi torbielami. Histologicznie wywodzi się spośród nabłonka powierzchniowego jajnika bądź nabłonka dróg moczowych nieprawidłowo przemieszczonego wewnątrz embriogenezie.

Wykrywanie

Najczęściej wykrywany nieplanowanie . Badanie ginekologiczne oraz badanie USG pozwala na wykrycie tego nowotworu dopiero w późnych stadiach (kiedy jego średnica przekracza 5 cm). Doskonałym badaniem diagnostycznym w przypadku podejrzenia raka jajnika lub określenia rozległości procesu nowotworowego jest PET-CT. We krwi często można wykryć podwyższony poziom markerów nowotworowych – CA-125 i Ca 19-9. Kobiety o podwyższonym ryzyku wystąpienia tego nowotworu (wcześniejsze przypadki występowania tego nowotworu w rodzinie) powinny poddać się badaniu genetycznemu na mutacje genów BRCA1 i BRCA2. Ostateczna diagnoza jest stawiana wyłącznie po badaniu histopatologicznym materiału uzyskanego w czasie zabiegu operacyjnego.

Występowanie

Bardzo sporadycznie może wystąpić wewnątrz innej lokalizacji niż jajniki, np. wewnątrz jądra.

Leczenie

Jedyne możliwe leczenie to operacyjne usunięcia zmiany, które powinno być uzależnione od wieku pacjentki oraz postaci nowotwora. Najbezpieczniejszą metodą, nie zalecaną jednak w przypadku kobiet w wieku rozrodczym, jest wycięcie macicy wraz z przydatkami.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy guza Brannera