Ostra białaczka limfoblastyczna

Wyróżniamy cztery główne typy białaczek: ostrą lub przewlekłą białaczkę szpikową i ostrą lub przewlekłą białaczkę limfocytarną.

Ostra białaczka limfoblastyczna (acute lymphoblstic leukemia - ALL) wynika z nabytego (nie dziedzicznego) uszkodzenia DNA rozwijających się komórek w szpiku kostnym.

W większości przypadków przyczyna ostrej białaczki limfoblastycznej nie jest jasna. Kilka czynników wiązano ze zwiększeniem ryzyka choroby. Należą do nich:
narażenie na wysokie dawki promieniowania, dokładnie poznane na przykładzie pozostałych przy życiu ludzi po wybuchu bomby atomowej w Japonii,
narażenie na substancje chemiczne takie jak benzen czy gaz musztardowy
predyspozycja genetyczna mechanizmy wewnątrzustrojowe:hormonalne, immunologiczne i inne.

Leczenie:

Pacjenci z ostrą białaczką limfoblastycznej potrzebują leczenia tak szybko jak tylko jest to możliwe po zdiagnozowaniu choroby. Głównym celem leczenia jest doprowadzenie do remisji, czyli stanu w którym będą nieobecne we krwi i szpiku białaczkowe komórki blastyczne, obraz krwi obwodowej będzie prawidłowy.

U większości pacjentów, żeby osiągnąć całkowitą remisję potrzebna jest intensywna chemioterapia. W początkowym etapie leczenia pacjentów stosuje się kombinację różnych leków.

Leczenie po uzyskaniu remisji:

Resztkowe komórki białaczkowe, które nie mogą być zidentyfikowane podczas badania krwi i szpiku pozostają po okresie remisji, dlatego optymalne leczenie ALL zakłada potrzebę dodatkowego intensywnego leczenia po uzyskaniu remisji uzależnionego od indywidualnego przebiegu choroby.

Uboczne efekty leczenia:

Kiedy chemioterapia jest efektywna, rozwijające się komórki krwi są eliminowane ze szpiku podobnie jak komórki białaczkowe, rezultatem tego jest poważny niedobór erytrocytów (anemia), fagocytów (neutropenia i monocytopenia, wysokie prawdopodobieństwo infekcji) oraz płytek (trombocytopenia, ryzyko krwawień z powodu niskiego poziomu) we krwi.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy ostrej bialaczki limfoblastycznej