Wyspiak trzustki

Choroba ta ujawnia się zwykle między 40. a 60. rokiem życia. Dotychczasowe badania dowiodły, że kobiety zapadają na nią do 2 razy częściej niż mężczyźni, ale to u mężczyzn przybiera częściej złośliwy charakter. Miejscem pojawienia się insulinomii bywa najczęściej trzustka, ale gruczolak wydzielający insulinę może pojawić się również np. w ścianie dwunastnicy czy wnęce wątroby.

Przyjmuje zwykle postać pojedynczego, czerwonobrunatnego, o niewielkiej średnicy guza. Daje często przerzuty do węzłów chłonnych i wątroby.

Objawy

U niemalże wszystkich, u których występuje wyspiak wydzielający insulinę, objawy są rezultatem hipoglikemii, bardzo rzadko natomiast wynikają z samej obecności guza. Typowe symptomy to: omamy, zaburzenia widzenia, drgawki, majaczenie, splątanie, senność, przejściowe problemy motoryczne. W przypadkach najcięższych choroba może prowadzić do śpiączki.

Objawami powiązanymi z współwystępowaniem hipoglikemii mogą być: wzmożone pocenie, drżenie rąk, zblednięcie powiek, kołatanie serca. Co ciekawe, dolegliwość ta bywa często mylona z zaburzeniami funkcji ośrodkowego układu nerwowego, dlatego niekiedy u osób cierpiących na insulinemię błędnie rozpoznaje się schorzenia psychiczne czy neurologiczne.

Właściwe rozpoznanie choroby wynosi od kilku dni do nawet 30 lat!

U większości osób z hipoglikemią dochodzi do otyłości. Występuje ona więc u 40% chorych na wyspiaka trzustki. U co 6 pacjenta zaś odnotowuje się zaburzenia rytmu serca i wahania wartości ciśnienia tętniczego.

Diagnostyka

W celu rozpoznania schorzenia wykonuje się tzw. test głodowy. Pozwala on na określenie stężenia proinsuliny w surowicy. Ponadto przed operacją stosuje się endosonografię, tomografię komputerową spiralną, scyntygrafię, one stop- shop NMR.

Leczenie

Zaczyna się od leczenia farmakologicznego. Ma ono zwykle na celu stabilizację stanu chorego oraz odłożenie  zabiegu operacyjnego do czasu zlokalizowania zmiany i zaplanowania dalszego postępowania. Stosowanym lekiem jest diazoksyd, który normalizuje glikemię i u około 60 % chorych hamuje wydzielanie insuliny.

Diazoksyd nie wpływa jednak na wielkość gruczolaka. Zażywanie leku wiąże się też z wieloma działaniami niepożądanymi. Innymi farmaceutykami stosowanymi w przypadku insulinomii są: diuretyk tiazydowy, werapamil, propranolol, fenytoina, prednizon, glukagon.

Klasyczna radioterapia zwykle  nie przynosi satysfakcjonujących wyników, ale ciekawym rozwiązaniem dla złośliwych gruczolaków wydają się być radiofarmaceutyki.

Leczenie operacyjne uznaje się za wykonywane z wyboru. Zależy ono od lokalizacji i wielkości zmiany. Często zaleca się wyłuszczanie guza, co u 90% chorych gwarantuje przeżycie. Czasem konieczne jest usunięcie trzustki tzw. pankreatektomia.

Warto dodać, że chorzy na wyspiaka wydzielającego insulinę powinni wystrzegać się okresów głodzenia. Posiłki należy jeść często, również w nocy. Pacjentom proponuje się też dodawanie do posiłków mąki kukurydzianej, która ma działanie spowalniające wchłanianie pokarmu z jelit.

Autor:

Kazimiera Magda

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy wyspiaka trzustki