Zadaniem mesothelium jest obejmowanie i ochrona większości organów znajdujących wewnątrz ludzkiego organizmu. Na ten „worek” składają się dwie warstwy komórek.
Dzięki temu, że mesothelium produkuje zwolniony od tych warstw płyn smarujący, umożliwione jest wykonywanie takich czynności jak bicie serca czy rozszerzanie oraz kurczenie się płuc.
Przyczyny choroby
Międzybłoniak opłucnej polega na nieprawidłowym podziale mesothelium, co często prowadzi do zaatakowania, a co za tym idzie – uszkodzenia pobliskich tkanek oraz narządów. Najczęściej choroba ma swój początek w opłucnej lub w otrzewnej.
Lekarza za główną przyczynę wystąpienia międzybłoniaka opłucnej podają kontakt pacjenta z azbestem (jest to włóknista odmiana minerałów występująca w przyrodzie w postaci wiązek włókien).
Azbest wykorzystywany był między innymi do wyrobu tkanin ogniotrwałych i farb ogniotrwałych oraz do produkcji okładzin ciernych szczęk hamulcowych i niepalnych materiałów budowlanych. Aktualnie ze względu na działanie rakotwórcze został wycofany.
Co ciekawe, mimo zminimalizowania możliwości kontaktu organizmu ludzkiego z azbestem, liczba chorych na międzybłoniak opłucnej wzrasta w większości krajów. Dlatego też nie u wszystkich dotkniętych tym schorzeniem niemożliwe jest określenie dokładnej przyczyny.
Rodzaje choroby
Można wyróżnić dwie podstawowe postacie międzybłoniaka opłucnej:
Postać ograniczona
Ten typ posiada zwykle utkanie włóknikowate i najczęściej dotyka jedynie jednego worka opłucnowego. Może jednak rozwijać się dodatkowo w szczelinie między płatami płuca i tworzyć uszypułowany twór pokrywający płuco.
Jest to łagodniejsza odmiana nowotworu, ponieważ nie daje przerzutów i rośnie dość wolno. Podjęcie leczenie zazwyczaj przynosi pełną możliwość uwolnienia się od choroby.
Postać rozległa
Jest to bardzo złośliwa odmiana choroby. Rośnie stosunkowo szybko, co w bardzo krótkim czasie prowadzi do zarośnięcia całej jamy opłucnej.
Największe ilości tkanki nowotworowej gromadzone są nad przeponą oraz w okolicach bruzd międzypłatowych. Postępująca choroba z czasem zaczyna uciskać płuco i ograniczać jego ruchomość.
Czasami nawet rozrastający się nowotwór prowadzi do przemieszczenia się śródpiersia na przeciwległą stronę. Przerzuty zaczynają się pojawiać dość szybko. Szerzą się na drodze naczyń krwionośnych.
Poza powyższymi dwiema podstawowymi postaciami lekarze wymieniają jeszcze inne odmiany międzybłoniaka opłucnej: postać nabłonkową, mięsakowatą oraz mieszaną.
Diagnoza choroby
Z powodu mylących objawów choroby, lekarze często błędnie diagnozują międzybłoniaka opłucnej. Aby postawić prawidłową diagnozę, niezbędne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu z pacjentem (warto zwrócić uwagę na szczegóły dotyczące jego historii z azbestem).
Konieczne są również inne badania, takie jak wykonanie zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej i jamy brzusznej oraz badania czynności płuc, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny układu oddechowego.
Największą pewność wystąpienia choroby daje jednak badanie histologiczne wycinku guza. Wycinek najczęściej pobiera się metodą wiedotoraskopową. Pozawala ona również na miejscową oceną zasięgu nowotworu.
Aby dodatkowo potwierdzić miedzybłoniaka opłucnej, w niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie otwartej biopsji chirurgicznej.
Metody leczenia
Nowotwór, a zwłaszcza jego rozległa postać jest bardzo trudny do wyleczenia. Nie w przypadku wszystkich pacjentów, ale istnieje możliwość przeprowadzenia doszczętnego zabiegu operacyjnego – pleurektomii, który polega na usunięciu całej opłucnej oraz płuca.
Oprócz zabiegu chirurgicznego stosuje się również radioterapię (o osób kwalifikujących się do resekcji) oraz chemioterapię (w przypadku zaawansowanego nowotworu)
Brak komentarzy